بهار «دل و جان»
اگر به پیروی از ابن‌سینا در رسالۀ پارسی رگ‌شناسی، قلب را «دل»، و روح طبّی را «جان» بخوانیم، آنگاه فصل بهار، فصل شادابی «دل و جان» خواهد بود.
پس برای تقویت «دل و جان»، در روزهای نخست بهار، به‌ویژه در هنگامۀ بردمیدن گل‌ها و شکوفه‌ها و پس از بارش باران، تا آنجا که می‌توانید از هوای پاک و خنک و سبک، برای اعتدال‌بخشیدن به قلب و روح طبی بهره‌مند شوید.
هرگاه می‌توانید، به دشت و کوهسار و بوستان بروید یا دست‌کم پنجره‌ای به هوای آزاد بگشایید و ریه را با دم و بازدم‌های ژرف، از هوای پاک آکنده کنید و آن را به «قلب» بفرستید؛ از تنفس‌های سرکوب‌شده و سطحی دوری کنید و هیچ هوای مردۀ تهویه‌نشده‌ای در ریه باقی نگذارید.
بدین‌ترتیب پس از چندی، تنی نیرومندتر و جانی تازه‌تر خواهید داشت؛ دل و دِماغی شاداب‌تر به دست خواهید آورد و حافظه و تمرکز و نیروی بیشتری فراهم خواهید آورد.
و یادتان باشد که برای دست‌یابی به چنین هدف‌های بزرگ و ارزشمندی، هیچ زمانی بهتر از بامدادان و خنکای سپیده‌دم نیست؛ پس سحرخیز باشید و چُست و چابک به کوهنوردی و راه‌پیمایی در طبیعت خداوند بپردازید؛ و البته که سکوت شامگاهان را هم از دست ندهید.
بر پایه نوشته‌ای از دکتر مجید انوشیروانی
دسته : توصیه